این روزها کیشو کورکاوا معمار معروف متابولیست ژاپنی برای نمایندگی مجلس سنا کاندید شده و حضور فعالی در مطبوعات دره. این موضوع من رو یاد یک خبری انداخت که یکی دو ماه پیش دیدم. خبر از این قرار که هتل کپسولی نکاگین (سال ساخت 1972) اثر کیشو کوروکاوا تخریب می شود. هتل کپسولی نکاگین شاید برجسته ترین اثر مکتب متابولیزم باشد. متابولیست ها معتقد بودند که ساختمان باید از دو قسمت تشکیل شود، یکی کور یاهسته تغییر ناپذیر و پایدار که طول امر زیاد و نیمه ابدی دارد. دیگری اجزایی است که قابلیت نصب و حذف راحتی دارند مانند کپسول های هتل نکاگین که متناسب با نیاز های هر دوره و زمانی به راحتی به هسته وصل شده یا جدا می شوند.
این ساختمان دارای نکات جالب زیادی است.
1) سر آغازی برای نوع جدید از هتل داری در ژاپن می شود که به هر مهمان خود فقط فضایی در حد یک تخت می دهد فضایی که هرچند بسیار کوچک است ولی دارای جدید ترین امکانات صنعتی روز از قبیل تلوزیون یخچال و..... که البته یکی از دلایل غیرقابل استفاده شدن این هتل همین تاسیساتی بود که در کپسول ها وجود داشت.تاسیساتی که امروزه دیگر بسیار قدیمی و غیر قابل استفاده بودند.
2) هر چند ساختمان به گونه ای طراحی شده بود که کپسول های آن بر اساس نیاز و یا طول امرشان مدام بر تعدادشان اضافه یا کم شود و در تغییر باشند، تا تخریب کل ساختمان هرگز تغییری در ساختمان ایجاد نشد و همان ساختمانی ماند که در روز اول ساخته شده بود.
3) هر چند این ساختمان یکی از موفق ترین ساختمان های مکتب متابولیزم بود ولی همزمان تبدیل به مهمترین دلیل بر غیر واقعی بودن اهداف مکتب متابولیسم نیز شد.
4) بحث های زیادی مطرح بود که این ساختمان را به عنوان میراثی از معماری قرن بیستم حفظ کنند ولی به دلیل استفاده از آبزست در ساخت آن قابلیت نگهداری نداشته و هیچ راهی جز تخریب آن نماند.
5) همانگونه که احداث این ساختمان نوید دهنده عصری جدید بود تخریب آن نیز خبر از پایان عصری می دهد که هر چند که تکنولوژی در آن پیشرفت شگرفی می کند ولی پر است از آزمون و خطا. و البته بعضی از این خطا ها صدمات بسیاری برای بشریت داشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر